مقدمه:

گویا می نگرم قومی از مشرق ، قیام کرده اند . آنان حق شان را می خواهند ،ولی به آنان نمی دهند دوباره آن را طلب می کنند ولی باز به آنان داده نمی شود . وقتی اوضاع را این گونه می بینند سلاح هایشان را برمی دارند. در آن هنگام ، آن چه می خواهند به آنان می دهند . ولی آنان نمی پذیرند و استوار می ایستند و قدرت شان را به کسی جز صاحب شما تحویل نمی دهند. کشته های آنان ، شهید هستند . آگاه باشید اگر من آن زمان را درک می کردم ، خود را برای صاحب این امر نگه می داشتم . امام باقر (ع) این قوم را این چنین دیدند. آنچه در این صفحات خواهد آمد ، مروری است بر عملکرد نیم قرن از مقاومت این قوم مشرقی .<<بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت>>   حرکت مردم برای آزادسازی پاوه: 28 مرداد 58 ضد انقلاب و کوموله پاوه را با خمپاره مورد هدف قرار دادند. طی چند روز تمام نقاط شهر به غیر از ژاندارمری و خانۀ پاسداران، به اشغال ضد انقلاب در آمده بود. با این وجود دولت بنی‌صدر، راه حل را خروج پاسدارها از کردستان و مذاکره با ضد انقلاب می‌دانست. 27 مرداد امام پیامی صادر کردند:« من به عنوان ریاست کل قوا به رئیس ستاد ارتش دستور می‏دهم که فوراً با تجهیز کامل عازم منطقه شوند و به تمام پادگان‌های ارتش و ژاندارمری دستور می‏دهم که ـ بی‏انتظارِ دستور دیگر و بدون فوت وقت ـ با تمام تجهیزات به سوی پاوه حرکت کنند و به دولت دستور می‏دهم وسایل حرکت پاسداران را فوراً فراهم کنند. تا دستور ثانوی، من مسئول این کشتار وحشیانه را قوای انتظامی می‏دانم و در صورتی‌که تخلف از این دستور نمایند، با آنان عمل انقلابی می‏کنم. مکرر از منطقه اطلاع می‏دهند که دولت و ارتش کاری انجام نداده‏اند. من اگر تا 24 ساعت دیگر عمل مثبت انجام نگیرد، سران ارتش و ژاندارمری را مسئول می‏دانم. والسلام.» بعد از این پیام، مردم تهران در مقابل نخست‌وزیری اجتماع کرده و برای کمک به مردم پاوه تقاضای اسلحه داشتند. مردم دیگر شهرهای ایران به نشانۀ اعتراض به ضد انقلاب، بازارها و مغازه‌های خود را تعطیل کردند. گروهی از پاسداران و داوطلبین در نقاط مختلف کشور و مأمورین انتظامی جهت کمک به مردم پاوه به سوی این شهر حرکت کردند.

پایگاه اطلاع رسانی" بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"