مقدمه:

گویا می نگرم قومی از مشرق ، قیام کرده اند . آنان حق شان را می خواهند ،ولی به آنان نمی دهند دوباره آن را طلب می کنند ولی باز به آنان داده نمی شود . وقتی اوضاع را این گونه می بینند سلاح هایشان را برمی دارند. در آن هنگام ، آن چه می خواهند به آنان می دهند . ولی آنان نمی پذیرند و استوار می ایستند و قدرت شان را به کسی جز صاحب شما تحویل نمی دهند. کشته های آنان ، شهید هستند . آگاه باشید اگر من آن زمان را درک می کردم ، خود را برای صاحب این امر نگه می داشتم . امام باقر (ع) این قوم را این چنین دیدند. آنچه در این صفحات خواهد آمد ، مروری است بر عملکرد نیم قرن از مقاومت این قوم مشرقی .<<بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت>> اخراج سفرای اروپایی: 26 شهریور 1371
دبیر کل حزب منحلۀ دمکرات کردستان برای شرکت در کنگرۀ جهانی احزاب سوسیالیست و سوسیال دموکرات در شهریور 71 به آلمان رفت. او در رستوران میکونوس در مرکز شهر برلین با 15 تا 20 نفر از مخالفان جمهوری اسلامی قرار ملاقات داشت. از بین همۀ مدعوین، 6 نفر حاضر شدند. سه فرد مسلح وارد شدند و آن‌ها را به رگبار بستند. آمریکا و اسرائیل که نگران ارتباط خوب ایران و اروپا بودند سعی کردند از این جریان یک پروندۀ سیاسی بسازند و مسئولین بالای نظام از جمله رهبری، ریاست جمهوری، و ... از اعضای کمیتۀ ترور بر شمرده شوند. ایران در مقابل این اقدام، سفیر خود را از آلمان فرا خواند. آلمان نیز روابط خود را قطع نمود. اتحادیۀ اروپا در حمایت از آلمان، لغو روابط با ایران را رقم زد و تمام سفرا فرا خوانده شدند. ایران طبق بیانیه‌ای این را ناشی از تبلیغات منفی صهیونیسم دانسته و گفت:« این کشورها در موقعیتی نیستند که بتوانند بر اساس ادعاهای بی‌اساس علیه ایران از مسئولیت ناشی از حمایت رسمی از تروریست‌ها بگریزند.» این لغو روابط شش ماه طول کشید. به فرمان امام خامنه‌ای مثلث عزت، حکمت و مصلحت در روابط خارجی باید حفظ می‌‌شد. برخی مسئولین درخواست داشتند که ایران اقدامی کند ولی ایشان تأکید داشتند:« مانعی ندارد؛ خودشان رفتند و خودشان هم برمی‌‌گردند.» همۀ سفرای اروپایی با خواری تمام برگشتند ولی امام خامنه‌ای دستور دادند سفیر آلمان نیاید یا اگر اصرار دارید مدتی بعد از همۀ سفرا بیاید. این مقاومت موجب شد حقانیت ایران و مواضع او در جهان روشن شود.